Van bedrijfsleider naar franchisenemer
Het komt geregeld voor dat filiaalmanagers worden uitgenodigd de vestiging waar zij werken te gaan franchisen. Dit biedt kansen, maar kan door de overgang ook allerlei onvoorziene risico`s met zich meebrengen.
Arbeidsrechtelijk is allereerst vereist dat de arbeidsovereenkomst op zorgvuldige wijze wordt beëindigd. Volgens de rechtspraak dient de werkgever/aspirant-franchisegever daarbij zorgvuldig te onderzoeken of de bedrijfsleider voldoende geïnformeerd zijn arbeidsrechtelijke en sociaalverzekeringsrechtelijke bescherming daadwerkelijk wil prijsgeven. Het verdient aanbeveling die vrijwillige keuze en het proces daarheen ook schriftelijk vast te leggen. Het is van belang hiervoor ook ruim te tijd te nemen. Tevens dient niet op het zelfstandig ondernemerschap vooruit te worden gelopen voordat alle overeenkomsten zijn ondertekend.
De (extra) in acht te nemen zorgvuldigheid komt mede voort uit het feit dat de werknemer zich ten opzichte van de werkgever/franchisegever over het algemeen in een afhankelijke positie bevindt. Indien dit traject onvoldoende zorgvuldig wordt begeleid, bestaat het risico dat achteraf de beëindiging van de arbeidsovereenkomst als ongeldig kan worden beschouwd wegens het ontbreken van een op daadwerkelijk zelfstandig ondernemerschap gerichte wil en/of misbruik van omstandigheden. De werknemer mag aldus niet lichtvaardig worden “verleid” tot het zelfstandig ondernemerschap.
Tevens dient er na de keuze voor het zelfstandig ondernemerschap ook wel daadwerkelijk wat te veranderen in de relatie. In geval van een dergelijke overgang zal kritisch moeten worden bezien of ook de fiscus en het UWV de voormalig werknemer inderdaad als zelfstandig ondernemer zijn gaan beschouwen. Daartoe is het van belang dat op voorhand de zaak bij voornoemde instanties wordt voorgelegd en tijdig een VAR-verklaring (WUO) wordt gevraagd.
Bijzondere aandacht is ook vereist bij het verstrekken, of juist achterwege laten, van eventuele prognoses. In sommige gevallen worden prognoses achterwege gelaten vanuit de veronderstelling dat de bedrijfsleider goed op de hoogte is. Dat behoeft echter niet altijd zo te zijn. De vraag rijst immers of de bedrijfleider inzage heeft gehad in kostenstructuren in een franchiseverhouding. Het verdient aldus de aanbeveling om expliciet te benoemen waarom prognoses achterwege blijven. Door aldus te handelen wordt tevens sneller voldaan aan het vereiste van geïnformeerde toestemming, welke aan een beëindiging van de arbeidsovereenkomst ten grondslag behoort te liggen.
Daarmee kan de basis worden gelegd voor een succesvolle franchiseverhouding, welke als promotie zal worden ervaren.
Ludwig & Van Dam franchise advocaten, franchise juridisch advies
Andere berichten
Verwerving supermarktlocatie door opzegging huurovereenkomst ten koste van zittende huurder mag van Hoge Raad
Op 25 april 2014 heeft de Hoge Raad ten tweede male bevestigd dat de wachttijd van drie jaar bij opzegging van de huurovereenkomst winkelruimte wegens dringend eigen gebruik na koop van het onroerend
Eenzijdige collectieve fee-verhoging door franchisegever ongeoorloofd
In een belangwekkende uitspraak van het Gerechtshof Amsterdam van 23 april 2014, lag de vraag voor of een franchisegever een verhoging van een bijdrage mocht doorvoeren.
Belangen Vereniging Franchisenemers Nederland (BVFN) voert nader overleg met de Minister
Op 16 april 2014 heeft het al aangekondigde gesprek tussen de Belangen Vereniging Franchisenemers Nederland (BVFN), en het Ministerie van Economische Zaken plaatsgevonden.
Exoneratie zorgplicht bij prognose franchisegever
In een uitspraak van de rechtbank Overijssel van 9 april 2014, kwam de interessante vraag aan de orde of een samenwerking als franchise gekwalificeerd diende te worden.
Concurrentiebeding sneuvelt in kort geding
Onlangs oordeelde de voorzieningenrechter te Rotterdam dat een franchisenemer niet gehouden was aan het in de franchiseovereenkomst opgenomen concurrentiebeding.
Voorschot op schadevergoeding na ondeugdelijke prognose
In een fraai gemotiveerd kort gedingvonnis van de rechtbank Noord-Nederland van 9 april 2014 was aan de orde de vraag of een voorschot betaald diende te worden op de schadestaatprocedure.