Post concurrentiebeding bij hard franchising
De kort gedingrechter van de rechtbank Amsterdam deed op 1 augustus 2022, ECLI:NL:RBAMS:2022:8010, een uitspraak over de vraag of een franchisenemer gehouden was aan een postcontractueel concurrentieverbod.
Een franchisenemer vordert ontheffing van het postcontractuele concurrentieverbod, kennelijk om na afloop van de franchiseovereenkomst de onder eigen naam door wilde exploiteren op hetzelfde vestigingspunt.
Vastgesteld is dat de franchisenemer voornemens is om, behoudens het voeren van een nieuwe naam op dezelfde locatie, de exploitatie voort te zetten met een andere entiteit. Dit is echter nu juist hetgeen wat de franchisegever met het post concurrentieverbod heeft beoogd te voorkomen.
De franchisegever heeft volgens de rechter voldoende aannemelijk gemaakt dat de franchiseformule kwalificeert als ‘hard franchise’ en dat de uniformiteit, identiteit, imago en naamsbekendheid een grote rol spelen, anders dan in enkele andere uitspraken waar sprake was van ‘soft franchise’ waarin die kenmerken geen rol speelden. Zie bijvoorbeeld rechtbank Midden-Nederland 13 januari 2016, ECLI:NL:RBMNE:2016:191, rechtbank Overijssel 22 juni 2016, ECLI:NL:RBOVE:2016:2914, rechtbank Overijssel 21 september 2016 ECLI:NL:RBOVE:2016:3742 en rechtbank Gelderland 16 februari 2021, ECLI:NL:RBGEL:2021:1875.
De franchisegever heeft al met al een zwaarwegend belang bij het behoud, althans het kunnen beschermen van de met haar franchiseformule gemoeide knowhow, identiteit en reputatie. Gelet op het voorgaande is het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid ex artikel 6:248 lid 2 BW dan ook niet onaanvaardbaar dat de franchisegever de franchisenemer houdt aan het postcontractueel concurrentieverbod.
Dit alles brengt mee dat de franchisegever de franchisenemer onverkort kan houden aan het non-concurrentiebeding (het postcontractueel concurrentieverbod) en dat het de franchisenemer daarom – kort gezegd – niet is toegestaan om, gedurende de periode van één jaar na afloop van de franchiseovereenkomst, op de locatie van het vestigingspunt activiteiten te ontplooien die gelijk(soortig), en/of concurrerend zijn aan/met de activiteiten van de franchisegever, althans op voornoemd adres activiteiten te ontplooien die gelijk(soortig) zijn aan de door de franchisenemer in het kader van de franchiseovereenkomst uitgeoefende activiteiten. De vordering in conventie zal dan ook worden afgewezen.
Ludwig & Van Dam advocaten, franchise juridisch advies.
Wilt u reageren? Mail dan naar dolphijn@ludwigvandam.nl
Andere berichten
Artikel mr. A.W. Dolphijn – “Hoe waardeer je een franchiseonderneming met kwijtingslening?” – d.d. 14 augustus 2020
Een kwijtingslening is een beproefd middel van franchisegevers om franchisenemers langdurig aan zich te vinden.
Artikel De Nationale Franchise Gids: “Informatieverplichtingen van de beoogd franchisenemer onder de Wet franchise” – d.d. 7 augustus 2020 – mr. A.W. Dolphijn
Alhoewel de Wet franchise tot doel heeft franchisenemers te beschermen tegen franchisegevers, zijn er ook een aantal verplichtingen voor franchisenemers bepaald.
Wettekst van de Wet franchise – d.d. 24 juli 2020 – mr. A.W. Dolphijn
De wettekst van de Wet franchise is op 1 juli 2020 gepubliceerd in het Staatsblad. De integrale wettekst luidt als volgt:
Wet Franchise – d.d. 23 juli 2020 – mr. A.W. Dolphijn
De Wet franchise zal voor zowel franchisegevers als franchisenemers behoorlijk wat impact hebben.
Contractuele vereisten voor ontbinding niet in acht genomen? Geen rechtsgeldige ontbinding van de franchiseovereenkomst – d.d. 23 juli 2020 – mr. C. Damen
Mag een franchisegever de franchiseovereenkomst ontbinden wanneer zij haar eigen contractuele voorschriften niet in acht heeft genomen?
Wettelijk verbod op eenzijdig wijzigen van openingstijden door franchisegever – 13 juli 2020 – mr. J. Sterk
Wetsvoorstel staatssecretaris dat, kort samengevat, inhoudt dat de winkelier niet gebonden mag zijn aan eenzijdige wijziging van de openingstijden, gedurende de looptijd van de overeenkomst.