Opschorten van betalingen, mag dat zo maar?
Opschorten is aan de orde wanneer een schuldenaar de nakoming van zijn verplichtingen (tijdelijk) uitstelt, omdat hij een tegenvordering heeft op zijn schuldeiser, die zijn schuldeiser nog moet voldoen.
Opschorting kan in vele vormen plaatsvinden, zoals de garagehouder die een auto na groot onderhoud niet teruggeeft aan een klant, omdat de rekening niet is betaald. Toch is meest gebruikelijk dat betalingsverplichtingen worden opgeschort. Bijvoorbeeld de franchisenemer die zijn franchisefee niet afdraagt, omdat de franchisegever bepaalde afspraken uit de franchiseovereenkomst nog niet is nagekomen.
De vraag is of opschorting zonder meer is toegestaan? Het korte antwoord is: nee, dat mag niet zo maar. Het opschorten van betalingen is slechts mogelijk in bijzondere gevallen.
Het recht om op te schorten is in geregeld artikel 6:52 van het Burgerlijk Wetboek. In dit artikel is een aantal vereisten opgenomen waaraan de opschorting moet voldoen, de belangrijkste komen hier aan bod.
Allereerst moet degene die zijn verplichtingen wil opschorten een opeisbare vordering hebben op zijn schuldeiser en er moet tussen die vordering en zijn eigen zijn verplichting voldoende samenhang bestaan. Van samenhang is bijvoorbeeld sprake wanneer de beide verplichtingen uit dezelfde overeenkomst voortkomen, zoals de bijvoorbeeld uit de franchiseovereenkomst op basis van welke overeenkomst de franchisenemer fee betaalt aan de franchisegever en de franchisegever een dienst levert aan de franchisenemer.
Een ander belangrijk vereiste is dat de opschorting ‘gerechtvaardigd’ moet zijn. Dat betekent zoveel dat alleen mag worden opgeschort, wanneer dit redelijk en billijk is. Of een opschorting redelijk en billijk is afhankelijk van de feitelijke situatie. Ga in ieder geval niet over tot opschorting, wanneer de niet-nakoming door de franchisegever van veel kleinere omvang is dan de nakoming van de eigen (financiële) verplichtingen.
Zodra aan de wettelijke vereisten is voldaan, en een beroep op opschorting is toegestaan, kunt u in een franchiserelatie in een brief aan uw franchisegever bekend maken dat u pas uw verplichtingen zult nakomen, nadat de franchisegever zijn verplichtingen is nagekomen. De opschorting is dan een feit en stopt wanneer de franchisegever aan zijn verplichtingen heeft voldaan.
Bij dit alles is goed om te realiseren wat de gevolgen kunnen zijn, indien u onbevoegd opschort. In geval u zich op opschorting beroept, maar dit achteraf niet blijkt te voldoen aan de eisen, dan pleegt u wanprestatie tegenover uw franchisegever. Controleer ook altijd even of de franchiseovereenkomst een beroep op opschorting niet heeft uitgesloten. Overtuig uzelf er altijd van dat opschorting terecht is, zodat u niet zelf schadeplichtig wordt!
![](https://ludwigvandam.megaconcept.nl/wp-content/uploads/2020/12/232court-min-400x222.jpg)
Andere berichten
Verschoonbare inbreuk op de rayonexclusiviteit
Recentelijk oordeelde de rechtbank Rotterdam over een kwestie ter zake inbreuk op de overeengekomen rayonexclusiviteit.
Nieuwsbrief actualiteiten arbeidsrecht – Mr J. Sterk en Mr I. van Efferen
Modernisering van de Ziektewet per 1 januari 2014
Prognosejurisprudentie: Aansprakelijkheid en bewijs
Bij vonnis van 16 oktober 2013 heeft de kantonrechter te Breda een franchisenemer
Dienstverlening en franchise: naar een nieuw franchisemodel
De laatste jaren laten een enorme variatie van franchiseformules in de dienstverlening zien; in de hotelbranche, het bankwezen, de uitzendbranche, de kinderopvang, de ouderenzorg enzovoorts.
Huurprijsverlaging in de praktijk: een inspanning van franchisenemer en franchisegever samen
Huurprijsverlaging in de praktijk: een inspanning van franchisenemer en franchisegever samen.
Terzijdestelling van het non-concurrentiebeding
De meeste franchiseovereenkomsten voorzien in een specifieke regeling van de gevolgen van beëindiging van die overeenkomst, of dat nu na afloop van de looptijd van die overeenkomst is of tussentijds.