Inbreuk op concurrentiebeding, waar ligt de grens?
Rechtbank Amsterdam
In deze kwestie startte een voormalig freelancer van massagesalon Doctor Feelgood een eigen massagesalon onder de naam Feelgood-store. De vestiging was net buiten het overeengekomen postcontractueel gebied gelegen, te weten iets verder dan 15 kilometer van de dichtstbijzijnde vestiging van Doctor Feelgood.
In de eerste plaats werd gevorderd dat het hanteren van de naam Feelgood-store onrechtmatig zou zijn jegens Doctor Feelgood, omdat de nieuw gebruikte naam te veel leek op de oude. Die vordering werd echter afgewezen in kort geding omdat de President van de rechtbank van oordeel was dat er geen gevaar voor verwarring bij het relevante publiek kon ontstaan. De President was van oordeel dat de namen Doctor Feelgood en Feelgood-store te veel van elkaar verschillen om aan te nemen dat er sprake is van verwarringsgevaar daarbij werd meegewogen het onderdeel Feelgood een beschrijvende, algemene en veel gebruikte term is voor diensten en producten in de categorie persoonlijke verzorging, net als bijvoorbeeld de term welness, termen die nu eenmaal lastig te beschermen zijn.
Voorts werd overwogen of er niet anderszins sprake was van het begaan van ontoelaatbare concurrentie. De President overweegt hierbij dat Doctor Feelgood een massagesalon is gaan openen zonder dit aan Doctor Feelgood mede te delen. Die handelwijze is echter op zichzelf genomen niet onrechtmatig. De Feelgood-store handelt niet in strijd met het postcontractuele beding van non-concurrentie, nu haar bedrijf meer dan 15 kilometer verwijderd is van de dichtstbijzijnde vestiging van Doctor Feelgood. Nu naar het oordeel van de President de namen zoals gezegd bovendien te zeer verschillen komt de President niet toe aan het vaststellen van een onrechtmatige daad door de Feelgood-store.
De Feelgood-store heeft in de ogen van de President echter wel de grens van het toelaatbare opgezocht. Bij franchiserelaties doen partijen er dan ook verstandig aan contractueel overeen te komen waar het concurrentiebeding precies uit bestaat, met inbegrip van welke uitingen nu wel en juist niet zijn toegestaan na afloop van de franchiseovereenkomst. Vanzelfsprekend horen daar tevens gelijkende externe uitingen bij. Indien een franchisegever echter meer wil dan precies en exact is overeengekomen, moet hij van goeden huize komen om het postcontractueel beding van non-concurrentie gehonoreerd te krijgen. De franchisenemer is niet aan meer gebonden dan strikt overeengekomen, als dat al het geval is. De omstandigheden kunnen bij franchiserelaties immers met zich meebrengen dat het concurrentiebeding geheel of gedeeltelijk terzijde wordt geschoven.
Mr Th.R. Ludwig – Franchise advocaat
Ludwig & Van Dam Franchise advocaten,franchise juridisch advies.
Wilt u reageren? Mail naar ludwig@ludwigvandam.nl
Andere berichten
Verplichte (marktconforme) inkoopprijzen voor franchisenemers
In hoeverre kan een franchisegever afspraken wijzigen over de (marktconforme) inkoopprijzen van de goederen die de franchisenemers verplicht zijn in te kopen?
Bestuurdersaansprakelijkheid van een franchisenemer na falend beroep op ondeugdelijke prognose.
Het gerechtshof 's-Hertogenbosch heeft op 11 juli 2017 een beslissing genomen over de vraag of de franchisegever met succes de bestuurder van een b.v. kon aanspreken voor het niet-nakomen van de
Aansprakelijkheid accountant voor opgestelde prognose?
In een arrest van het gerechtshof 's-Hertogenbosch van 11 juli 2017, ECLI:NL:GHSHE:2017:3153, was aan de orde dat franchisenemers de accountant van de franchisegever verweten aansprakelijk te zijn
Hoe ver strekt de zorgplicht van de bank?
In de rechtspraak is enige tijd geleden de vraag aan de orde geweest wat de positie van de bank is in de driehoeksverhouding franchisegever – bank – franchisenemer.
Bewijslastomkering bij prognose als misleidende reclame?
De rechtbank Zeeland-West-Brabant heeft in een kort gedingvonnis van 15 juni 2017, ECLI:NL:RBZWB:2017:3833, geoordeeld over een vordering tot (onder meer) schorsing van het non-concurrentiebeding.
Boete voor franchisegever omdat aspirant-franchisenemer vreemdeling is
De Raad van State heeft op 5 juli 2017, ECLI:NL:RVS:2017:1815, beslist over de vraag of bij de (voorgenomen) samenwerking tussen een franchisegever en een aspirant-franchisenemer, de franchisegever