Helderheid inzake financiële verplichtingen franchisenemers
Franchisenemers hebben in de regel diverse duurzame financiële verplichtingen jegens de franchisegever. Hierbij moet onder meer gedacht worden aan feeverplichtingen, verplichtingen met betrekking tot bijdrages inzake reclame en promotie, huurpenningen in verband met eventuele onderhuur, alsmede diverse overige verplichtingen zoals (aanvullende) financiële verplichtingen op het gebied van opleidingen, administratie, additionele marketinginspanningen etcetera.
Één van de belangrijkste uitgangspunten van de Europese Erecode inzake Franchising is dat uit de franchise-overeenkomst ondubbelzinnig dient te kunnen worden afgeleid hoe alle financiële verplichtingen tussen franchisegever en franchisenemer in elkaar steken. Dit brengt met zich mee dat bijvoorbeeld aan de omzet gerelateerde onderhuurverplichtingen geïntegreerd dienen te zijn in de franchise-overeenkomst dan wel als integrale bijlage van de franchise-overeenkomst deel dienen uit te maken. Een en ander kan voorts betrekking hebben op zich abrupt wijzigend leverancierskrediet, indien de franchisegever tevens een groothandelsfunctie heeft. Franchisenemers kunnen door een dergelijke koerswijziging plotseling in bedrijfsmoeilijkheden komen te verkeren. Lang niet altijd maakt een dergelijke essentiële verplichting – waarbij nog buiten beschouwing wordt gelaten of dit laatste voorbeeld wel vooraf overeen is gekomen – onderdeel uit van de franchise-overeenkomst, ofwel ontbreekt een zeer duidelijke verwijzing naar bijvoorbeeld algemene voorwaarden waarin een en ander vooraf helder en inzichtelijk dient te zijn gemaakt door de franchisegever. Op hem rust immers de verplichting conform de Europese Erecode inzake Franchising essentiële financiële verplichtingen vooraf kenbaar te maken en deze bovendien vast te leggen in de franchise-overeenkomst.
Franchisenemers doen er bij het sluiten van de franchise-overeenkomst dan ook verstandig aan alle relevante stukken (franchise-overeenkomst, onderhuurovereenkomst, algemene voorwaarden etcetera) vooraf te beoordelen teneinde misverstanden gaandeweg de rit te voorkomen. Een goed franchisegever zal er vanzelfsprekend uit zichzelf toe overgaan de franchisenemers alle essentiële financiële verplichtingen vooraf expliciet aan te geven. Hij neemt immers als uitgangspunt de Europese Erecode inzake Franchising. Indien de franchisegever lid is van de Nederlandse Franchise Vereniging (NFV), is hij conform de statuten van de NFV hier overigens te allen tijde ook zonder meer toe gehouden.
Ludwig & Van Dam franchise advocaten, franchise juridisch advies
Andere berichten
Column Franchise+ – mr. J Sterk: “Rechtbank veroordeelt fastfoodketen tot verlenging franchiseovereenkomst
De zaak speelt begin dit jaar. De franchisenemer weigert al jaren de bij verlenging aangeboden nieuwe franchiseovereenkomst te ondertekenen aangezien deze een verslechtering van zijn rechtspositie met
Geen geldig non-concurrentiebeding voor franchisenemer
Op 18 november 2016 heeft de voorzieningenrechter van de rechtbank Midden-Nederland, ECLI:NL:RBMNE:2016:7754, een vonnis gewezen in de kwestie waarbij aan de orde was of de franchisenemer gehouden
Franchise & Recht nr. 5 – Wet Acquisitiefraude en franchising
Per 1 juli 2016 is de Wet Acquisitiefraude ingevoerd. Hiermee zijn onder meer wijzigingen aangebracht in artikel 6:194 BW.
Moet een franchisenemer een nieuw model-franchiseovereenkomst accepteren?
De rechtbank Rotterdam heeft op 31 maart 2017, ECLI:NL:RBROT:2017:2457 in kort geding geoordeeld over de vraag of franchisegever Bram Ladage de franchiseovereenkomst met haar franchisenemer had
Verplichte (marktconforme) inkoopprijzen voor franchisenemers
In hoeverre kan een franchisegever afspraken wijzigen over de (marktconforme) inkoopprijzen van de goederen die de franchisenemers verplicht zijn in te kopen?
Bestuurdersaansprakelijkheid van een franchisenemer na falend beroep op ondeugdelijke prognose.
Het gerechtshof 's-Hertogenbosch heeft op 11 juli 2017 een beslissing genomen over de vraag of de franchisegever met succes de bestuurder van een b.v. kon aanspreken voor het niet-nakomen van de