Garantieregelingen franchisenemers
In franchise-overeenkomsten is nog al eens bepaald dat franchisenemers onderling instaan voor garanties van diverse produkten. Indien de klant in een vestiging in Horn een radio koopt kan hij met een defect naar een collega-franchisenemer in Roermond. Een dergelijke regeling is begrijpelijk vanuit de dienstverleningsgedachte jegens de consument. Immers, de kracht van de keten ligt bij de uniformiteit en het vertrouwen dat de consument in de keten mag hebben. Dit brengt met zich mee dat de klant overal en altijd voor hetzelfde (probleem) terecht moet kunnen.
De vraag is echter of een dergelijke regeling altijd wel even wenselijk en werkbaar is. In de praktijk levert de goedbedoelde regeling de nodige complicaties en rompslomp op. Onderlinge verrekeningen tussen franchisenemers, verrekeningen via de franchisegever, administratieve balast, etcetera; het zijn allen problemen waar mee gekampt wordt. De nieuwe wet op de consumentenkoop concretiseert en verruimt de mogelijkheden voor consumenten met betrekking tot garantieregelingen aanzienlijk. Dit kan met zich meebrengen dat franchisenemers pas na geruime tijd worden geconfronteerd met een defect aan een produkt dat in een andere franchisevestiging is gekocht. Thans overwegen diverse franchise-organisaties over te gaan tot een versobering van de onderlinge garantieregeling, inhoudende dat de consument slechts nog terecht kan bij de winkel waar het produkt is gekocht. De achterliggende gedachte vloeit voort uit de hierboven geschetste nadelen.
In deze is van belang wat de aard van de produkten van de franchise-organisatie zijn. De wenselijkheid, haalbaarheid en toepassing van de onderlinge garantieregeling verschilt immers sterk per produkt. Bij kleding is een absoluut te honoreren garantie, inhoudende dat het produkt zonder meer kan worden teruggeven, waarbij de betaling wordt geretourneerd, een geheel andere situatie dan bij wit- en bruingoed. Voor mankementen aan bijvoorbeeld een DVD-speler bestaan in de praktijk doorgaans centrale meldpunten, alwaar het gebrek wordt beoordeeld en verholpen. In beide situaties ontstaat een verschillende administratieve en logistieke afwikkeling. Dit brengt met zich mee dat het zeker niet zo is dat in zijn algemeenheid de hier en daar opgelddoende tendens tot versobering van onderlinge garantieregelingen zonder meer wenselijk is. In tegendeel, de kracht van de keten naar de consument blijft immers dat de klant overal met zijn probleem terecht moet kunnen. Het feit dat de wet op de consumentenkoop de garantieregelingen op onderdelen verduidelijkt en verruimt, maakt dit op zich niet anders. De nieuwe wet is op zich dus geen argument tot wijziging van het beleid in de franchise-organisatie in kwestie.
Ludwig & Van Dam franchise advocaten, franchise juridisch advies
Andere berichten
Adviescollege Toetsing Regeldruk (ATR) adviseert staatssecretaris Keijzer over Wet Franchise
Kort samengevat wordt allereerst geadviseerd franchisegevers en franchisenemers actief te informeren over deze wetswijziging.
Post non-concurrentieverbod bij diensten- en verkoopfranchise
Als een franchiseovereenkomst eindigt, dan stuiten veel franchisenemers op een verbod in de franchiseovereenkomst om gedurende een bepaalde tijd daarna vergelijkbare werkzaamheden te verrichten
Het concept van de Wet Franchise: impact voor franchisegevers en franchisenemers – d.d. 5 februari 2019 – mr. A.W. Dolphijn
Ludwig & Van Dam advocaten denkt dat als het ontwerp van de Wet Franchise daadwerkelijk wet zal worden, er heel wat zal veranderen voor franchisegevers en franchisenemers.
Koop franchiseonderneming en de ontslagen zieke werknemer van 7 jaar geleden
De vraag is of een franchisenemer van Bruna, bij de verkoop van de franchiseonderneming aan Bruna, had moeten mededelen dat zeven jaar geleden een werknemer ziek uit dienst was getreden.
Rechtbank verbiedt Domino’s eenzijdige rayonverkleinging bij verlenging franchiseovereenkomsten – d.d. 28 januari 2019 – mr. R.C.W.L. Albers
Op 9 januari 2019 is door de rechtbank Rotterdam een vonnis gewezen in een door de Vereniging van Domino’s Pizza Franchisenemers en al haar leden (nagenoeg alle franchisenemers van Domino’s) gestarte
Retentierecht van de franchisenemer
Kan een aspirant-franchisenemer een retentierecht inroepen om een entree-fee terug te vorderen als na het sluiten van de voorovereenkomst er niet alsnog een franchiseovereenkomst tot stand komt?