Franchiseraden en franchisenemersverenigingen: een afweging

Het is tegenwoordig goed gebruik om het overleg tussen de franchisegever en de franchisenemers structuur te geven door middel van het oprichten van een franchiseraad of een franchisenemersvereniging, vooral bij grotere franchise-organisaties. Overleg met betrekking tot diverse praktische kwesties, alsmede in sommige gevallen betreffende beleidskwesties, kan dan centraal en efficiënt verlopen. Voorts creëert een en ander medezeggenschap van de zijde van de franchisenemers. Wanneer de franchiseraad, dan wel het bestuur van de franchisenemersvereniging, democratisch gekozen is, kan dat een belangrijke bijdrage leveren aan het afwezig doen zijn van een zogenaamde fictieve dienstbetrekking, waar eerder in deze serie al aandacht aan is besteed.
In sommige franchise-overeenkomsten echter gaat de bevoegdheid van het overlegorgaan erg ver. Er zijn situaties waarin het overlegorgaan bijvoorbeeld als bemiddelende instantie fungeert bij het overdragen en te koop aanbieden van vestigingen van franchisenemers.

Voorts komt het voor dat het overlegorgaan zich actief bemoeit met het uitgeven van exclusieve gebieden. In dergelijke situaties komt een grens in zicht. Met name de grotere franchise-organisaties kunnen gebruik maken van enige vrijstellingen op het gebied van het mededingingsrecht uit hoofde van de zogenaamde groepsvrijstellingsverordening voor verticale samenwerkingverbanden. Dat kunnen zij op basis van hun verticaliteit, dat wil zeggen dat de franchisegever en de franchisenemer onder elkaar staan in de bedrijfskolom. Is het echter zo dat de franchisenemers onderling, bijvoorbeeld door middel van een franchiseraad, beslissingsbevoegdheid krijgen ten aanzien van belangrijke elementen uit de franchise-overeenkomst, in het bijzonder mededingingstechnisch gevoelige kwesties zoals exclusieve gebieden, dan krijgt de samenwerking een horizontaal karakter, een samenwerking derhalve tussen partijen die naast elkaar in de bedrijfskolom staan, hetgeen kan leiden tot het niet meer van toepassing zijn van de bovenbedoelde vrijstellingen. Er dient derhalve voor te worden gewaakt dat franchiseraden en franchisenemersverenigingen gestructureerd en evenwichtig overleg waarborgen, doch niet een al te ingrijpende beslissingsbevoegdheid krijgen in het reilen en zeilen van de franchise-organisatie als zodanig. Een adequaat franchiseraadreglement kan in dat kader problemen voorkomen. In dat reglement dienen de bevoegdheden van de franchiseraad helder en duidelijk te worden omschreven, binnen de toepasselijke mededingingsrechtelijke kaders. Dat geldt vanzelfsprekend eveneens voor de statuten van een franchisenemersvereniging, alsmede de relevante bepalingen omtrent een en ander in de franchise-overeenkomst.

Ludwig & Van Dam franchise advocaten, franchise juridisch advies

Andere berichten

Artikel in Entree: “Huurprijzen”

“De verhuurder verhoogde jaarlijks de prijzen van het pand, maar sinds 2 jaar doet hij dit niet meer, misschien vergeet hij het wel. Mag hij een achterstallig bedrag later alsnog opeisen?”

Column Franchise + – mr. Th.R. Ludwig: “Op weg naar risicoaansprakelijkheid”

Onlangs heeft de Hoge Raad uitspraak gedaan in een prognosekwestie.

Geen geldig beroep op non-concurrentiebeding bij franchising

De voorzieningenrechter van de rechtbank Gelderland heeft op 28 februari 2017, ECLI:NL:RBGEL:2017:1469, beslist over de vraag of een franchisenemer gehouden kon worden aan een non-concurrentiebeding.

Structureel ondeugdelijke omzetprognoses van de franchisegever

De rechtbank Limburg heeft op 15 maart 2017 in acht vergelijkbare vonnissen (waaronder ECLI:NL:RBLIM:2017:2344) de franchiseovereenkomsten van diverse franchisenemers van de P3-franchiseformule

Franchisenemer verplicht meewerken aan formulewijziging?

De voorzieningenrechter van de rechtbank Amsterdam heeft zich op 24 maart 2017, ECLI:NL:RBAMS:2017:1860, wederom gebogen over de kwestie waarbij Intertoys de winkels van Bart Smit wenst om te bouwen

Leveringsstop van franchisegever niet toegestaan

Op 9 februari 2017 heeft de voorzieningenrechter van de rechtbank Gelderland, ECLI:NL:RBGEL:2017:1372, geoordeeld dat een franchisegever haar verplichting tot belevering van de franchisenemer niet

Ga naar de bovenkant