De franchise-voorovereenkomst; de precontractuele fase
Geregeld komt het voor dat franchisegever en franchisenemer een franchise-voorovereenkomst sluiten, alvorens daadwerkelijk een franchiseovereenkomst aan te gaan. Een dergelijke franchise-voorovereenkomst kent vele verschijningsvormen, die niet altijd recht doen aan de bedoeling daarvan.
Het kan nuttig zijn een voorovereenkomst te sluiten nu alsdan geheimhouding en kan worden bedongen terzake over en weer uit te wisselen informatie. Tevens kan een dergelijke voorovereenkomst bepalingen bevatten inzake de verdeling van de in de aanloop naar een daadwerkelijke franchiseovereenkomst over en weer te maken kosten.
De Europese Erecode Franchising 2006 regelt in artikel 3.4. aan welke vereisten een dergelijke voorovereenkomst tenminste behoort te voldoen. De code is slechts direct van toepassing op leden van de Nederlandse Franchisevereniging en franchisegevers die hebben aangegeven deze vrijwillig toe te passen. De franchisegever dient de franchisenemer, naast voornoemde aspecten, op voorhand ook informatie te verschaffen omtrent het doel, de reikwijdte en de duur van de voorovereenkomst. Het doel dient bij voorkeur te worden beperkt tot een regeling betreffende de précontractuele fase.
Een dergelijke voorovereenkomst blijkt in toenemende mate echter ook te worden gesloten om partijen over en weer te binden daadwerkelijk tot het aangaan van een franchiseovereenkomst te komen. Indien daarvan sprake is schiet de voorovereenkomst aan zijn doel voorbij.
De voorovereenkomst dient immers slechts een regeling te geven voor de précontractuele fase, vergelijkbaar aan ieder serieus zakelijk onderhandelingstraject. Indien de voorovereenkomst partijen al verplicht over en weer een franchiseovereenkomst te sluiten, dan is in feite al een franchiseovereenkomst gesloten, zonder dat de voorwaarden waaronder dat geschied veelal op voorhand volledig kenbaar zijn. Dit blijkt alsdan vaak een bron van wederzijds vorderingen, gericht op schadevergoeding en zelfs nakoming, indien een van beide partijen alsnog van een daadwerkelijke franchiseverhouding wil afzien. Het kan in beginsel niet zo zijn dat op basis van een voorovereenkomst al uitvoeringshandelingen worden verricht en/of van een der partijen forse investeringen worden verlangd. Tevens kan het onder omstandigheden een toerekenbare tekortkoming opleveren indien de voorovereenkomst een der partijen langdurig aan het lijntje houdt, zonder dat er daadwerkelijk zicht is op een franchiseverhouding.
Het advies aan franchisenemers is aldus om ook de mogelijke consequenties van een aangeboden voorovereenkomst goed te beoordelen. Het advies aan franchisegevers is om een voorovereenkomst bij voorkeur te beperken tot een goede en evenwichtige regeling te treffen in geval van afgebroken onderhandelingen.
Ludwig & Van Dam franchise advocaten, franchise juridisch advies
Andere berichten
Ludwig & Van Dam in Distrifood over de toekomst van zelfstandig supermarktondernemers
Inmiddels staat bij veel winkeliers het water echter aan de ...
Geen standstill-periode bij voorafgaande samenwerking op basis van dezelfde formule
De rechtbank Den Haag heeft op 29 december 2023, ECLI:NL:RBDHA:2023:20931, ...
Standstill periode: vier weken is en blijft vier weken!
Standstill periode: vier weken is en blijft vier weken! ...
Strikte toepassing standstill-periode
In een vonnis van de rechtbank Den Haag 8 november ...
Ludwig & Van Dam in De Telegraaf: Voor franchisers breken onzekere tijden aan als formule failliet gaat
In de Financiële Telegraaf van 9 februari 2024 gaf Alex ...
De gebonden franchisenemer
Soms wordt er gesproken over een gebonden franchisenemer. Het ...