Bestuurdersaansprakelijkheid bij een onjuiste prognose
De rechtbank Rotterdam heeft op 4 februari 2015 een vonnis gewezen (ECLI:NL:RBROT:2015:879) over onder meer de vraag of de bestuurder van een verkopende rechtspersoon aansprakelijk was. De bestuurder had de activa verkocht van de door de rechtspersoon gedreven onderneming en daarbij een prognose gegeven van de te behalen omzetten, onder meer aan de hand van een omzetinschatting, een continue werkstroom en een lijst met prospects. Verder was overeengekomen dat er een samenwerking zou worden voortgezet met de verkopende partij, waarbij de koper onder meer de huisstijl et cetera zou kunnen blijven gebruiken.
De voorgehouden resultaten komen niet in de buurt van het gerealiseerde. De verkopende rechtspersoon gaat failliet. Daardoor is de afgesproken samenwerking ook niet geworden wat afgesproken was.
Ten eerste werd gevorderd dat de (indirect) bestuurder op grond van artikel 2:11 BW hoofdelijk aansprakelijk is voor de tekortkomingen van de (gefailleerde) rechtspersoon. Voor zover de koper met deze stelling een doorwerking van de contractuele aansprakelijkheid van de rechtspersoon bewerkstelligen, faalt deze volgens de rechtbank. Terecht oordeelt de rechtbank dat algemeen wordt aangenomen dat in artikel 2:11 BW uitsluitend gedoeld wordt op uit de wet voortvloeiende aansprakelijkheid en dus niet op contractuele aansprakelijkheid. Dit is ook bevestigd in een passage in de memorie van antwoord (Kamerstukken I, 16 631, nr. 27b, p. 22).
De rechtbank stelt dat, wil van onrechtmatig handelen door de bestuurder sprake kunnen zijn, dan dient vast komen te staan dat de bestuurder de wederpartij bewust onjuist heeft geïnformeerd, mondeling dan wel schriftelijk. De rechtbank zet daarbij niet uiteen dat, zoals uit vaste jurisprudentie volgt, de beoordelingsmaatstaf in beginsel is dat er sprake dient te zijn van een (persoonlijk) ernstig verwijt. Deze relatief hoge drempel voor aansprakelijkheid van een bestuurder wordt gerechtvaardigd door de omstandigheid dat primair sprake is van handelingen van de B.V. en door het maatschappelijk belang dat wordt voorkomen dat bestuurders hun handelen in onwenselijke mate door defensieve overwegingen laten bepalen. Zie HR 5 september 2014, ECLI:NL:HR:2014:2628.
Voorts constateert de rechtbank, mede op basis van een getuigenverklaring van de (voormalig) bedrijfsleider van de verkochte onderneming, dat de bestuurder bij de betreffende verkoop moet hebben geweten dat het geprognotiseerde niet haalbaar was. De rechtbank oordeelt dat de bestuurder hier bewust onrechtmatig handelde.
Nu de rechtbank bewustheid van de onjuiste mededelingen bij de verkoop aanneemt, valt dit ook onder vorenbedoelde maatstaf van de (persoonlijke) ernstige verwijtbaarheid. Dit verklaart mogelijk waarom de rechtbank de maatstaf voor bestuurdersaansprakelijkheid beperkt motiveert.
Het bewust voorhouden van een onjuiste prognose bij verkoop van activa, kan aansprakelijkheid van de bestuurder van die rechtspersoon opleveren. Alhoewel onderhavige kwestie niet expliciet ziet op een franchiseverhouding, is onderhavige kwestie juist ook daartoe van belang nu de beschreven situaties zich ook zeer wel bij franchising zou kunnen voordoen.
Mr A.W. Dolphijn – Franchiseadvocaat
Ludwig & Van Dam Franchise advocaten, franchise juridisch advies. Wilt u reageren? Ga naar dolphijn@ludwigvandam.nl
Andere berichten
Franchisegever aansprakelijk voor fouten van een franchisenemer? – mr. A.W. Dolphijn – d.d. 23 november 2020
Een franchiseorganisatie verzocht de rechtbank te verklaren dat de franchisgever niet aansprakelijk is als een franchisenemer een ernstige fout zou hebben gemaakt bij een klant.
De echte bedoelingen van partijen bij een franchiseovereenkomst – mr. C. Damen – d.d. 23 november 2020
Wat is nu werkelijk het idee geweest van partijen toen zij een franchiseovereenkomst sloten?
Concurrentieverbod in de franchiseovereenkomst ontduiken – mr. A.W. Dolphijn – d.d. 10 november 2020
Een concurrentieverbod in een franchiseovereenkomst wordt door franchisenemers vaak als bezwaarlijk ervaren, temeer als het concurrentieverbod ook geldt na afloop van de franchiseovereenkomst.
Artikel Franchise+ – “Hoe kom ik van mijn schulden af: Ook voor franchisenemers en franchisegevers” – mr. A.W. Dolphijn – d.d. 20 oktober 2020
Ook voor franchisenemers en franchisegevers die in financieel zwaar weer verkeren, kan een reorganisatie noodzakelijk zijn om te kunnen blijven voortbestaan.
Artikel De Nationale Franchise Gids: “Verplichting tot herinvesteringen voor franchisenemers kent grenzen” – d.d. 13 oktober 2020 – mr. R.C.W.L. Albers
In de praktijk komt het geregeld voor dat franchisegevers ervoor kiezen om hun franchiseformule en de daarbij passende uitstraling te vernieuwen
Rechter anticipeert op Wet franchise: geen verplichte formulewijziging (zonder drempelwaarde)
De rechtbank Amsterdam oordeelt dat een franchisenemer van Blokker niet verplicht is tot vernieuwing van de winkel volgens de nieuwste formule-uitgangspunten, zoals door Blokker opgedragen is.